Çare şehir takımlarında!

UEFA'nın yayınladığı ülke puanları sıralamasında Türkiye, kendisine Rusya, Belçika, Ukrayna, İsviçre gibi ülkelerin gerisinde ancak 12. sırada yer bulurken, FIFA Dünya sıralamasında ise 52. sıraya kadar geriledi. Son üç Dünya Kupasını ve son Avrupa Şampiyonasını es geçen Türkiye milli takımına kulüplerimiz de istikrarsız sonuçlarıyla eşlik edince sıralamalarda bu derece geriye düşmek kaçınılmaz oldu. Büyük ihtimalle Euro 2016'yı da teğet geçeceğiz. Ne TFF'nin dahiyane yabancı kuralının ne de milli takım teknik direktörü ve futbolcuların bol sıfırlı maaşlarının yaraya merhem olamadığı aşikar.

Türk futbolu için asıl tehlikeyse rakamlardan öte ruhunu kaybediyor oluşunda. Bu sezon Pasolig'in de katkısıyla boş statlara oynayan takımlara sıklıkla şahit oluyoruz. 3 büyükler, coşkusunu kaybetmiş az sayıdaki taraftar önünde oynamak durumunda kalırken, Anadolu kulüpleriyse ortalama 3.000 seyirciye oynuyor. Peki futbolcuların maaşları artarken futbola olan ilginin azalması ve başarısızlıklar nasıl açıklanabilir? Yolda, sokakta, arkadaş sohbetlerinde kimi dinleseniz "Eskisi kadar maçları takip etmiyorum artık" serzenişini duymak mümkün. Ya alışkanlıktan ya da alternatif sosyal aktivite bulamadığından kerhen Süper Lig'i takip edenlerin sayısı hiç de az değil. Süper Lig'i cazip kılmak adına ortaya sürülmüş bir PR çalışması izlenimi veren 4. yıldız pompalaması bile azalan ilgiyi artırmaya yetmiyor. Eğer köklü çözümler yerine bu şekilde günübirlik politikalarla Türk futbolunu kurtaracağını düşünenler varsa vay Türk futbolunun haline.
Türkiye'de futbol ekonomisi 3 büyüklere endeksli olduğundan, günü kurtarma çabalarının da aynı takımlar üzerinden yürütülmesi son derece doğal. Türkiye'nin her şehrinden milyonlarca taraftarı olan 3 büyüklerin sırayla şampiyon olmasını dayatan bir sistemden başarı bekliyoruz. 10 yılda bir gelen altın jenarasyonlar ile kazandığımız bir kaç başarıyla kendimizi kaf dağına oturtup, hakemlere yada basit hatalara ihale ettiğimiz başarısız sonuçların gölgesinde yeni altın jenarasyonlar beklemeye devam ediyoruz.

TFF'nin ve goy goycu spor medyasının durumu ortadayken çözümü onlardan beklemek yerine bir futbolsever olarak birseysel olarak ne yapılabilir diye düşünmeye başlamak sanırım en doğrusu. İkinci liglerinin bile ortalama seyirci sayısı Spor Toto Süper Lig'den fazla olan İngiltere ve Almanya örneklerini göz önünde bulundurunca ülkemiz futbolunun kurtuluşunun şehir takımlarında olduğu açıkça görülüyor. Elbette görmek isteyene. 3 büyükler dışında şampiyon olabilen iki takım Trabzonspor ve Bursaspor'un güçlü birer şehir takımı olmaları tesadüf mü? Şehir takımlarına olan inancı tüm şehirlerimizdeki futbolseverlere yayabilirsek, altyapısından üstyapısına futbolumuzun kronikleşmiş birçok problemini çözme yolunda önemli bir adım atmış oluruz.

Tespitte bulunmak kolay ama uygulamada bunu nasıl başaracağız. Nihayetinde tuttuğunuz takım sorulduğunda "Mersin İdmanyurdu" cevabı verdiğiniz zaman "Onu sormuyorum BJK-GS-FB'den hangisi?" denilen bir ülkede yaşıyoruz. Kolay değil elbette ama en azından bazı şeyler kendi elimizde. Doğduğumuz andan itibaren aile fertlerimiz, arkadaş çevremiz ve hatta Maslow'un İhtiyaçlar Hiyerarşisi bile bizleri 3 büyüklere yönlendirirken doğduğumuz/yaşadığımız şehrin takımını tutmak zor olacak ama denemek zorundayız. Aksi takdirde hiç kimseye serzenişte bulunma hakkımız olmaz.

Şehrimizin takımını desteklerken belki yeni doğan hastane setine kadar düşünülmüş giyim/aksesuar ürünlerini bulamayabilirsiniz, uzun yıllar ya da hiç şampiyonluk kutlaması yapamayabilirsiniz, milyon euro'luk yıldız futbolcuları izleyemeyebilirsiniz, maç sonrası takımınızın performansını anlı şanlı yazarlardan okuyamayabilirsiniz, hazırlık maçlarını TV'de bulamayabilirsiniz, vb. göreceli avantajlardan faydalanamayabilirsiniz

Ama en azından;

Hayatınızda stadına bile gitmediğiniz bir takımı desteklemek durumunda kalmazsınız. Hafta sonu stadyumda izlediğiniz futbolcularla AVM ya da cafede karşılaşıp sohbet etme imkanınız olabilir. Bir gün tuttuğunuz takımın yönetimine girme hayali kurabilirsiniz. Antremanları izleyebilir ve hatta fırsat bulursanız futbolcu ve teknik heyetle sohbet edebilirsiniz. Takımınızın ilk Avrupa kupası maçını izlerken kupayı almışçasına zevk alabilirsiniz. Hedefler küçük olsa da hayalleriz her zaman daha büyük olur. Hiç birşey olmasa en azından kendi şehrinizin ekonomisine ve sosyal hayatına katkıda bulunmuş olursunuz.

Tüm bunların sonunda yarın tuttuğunuz takımı değiştirin diyemez kimse. Nihayetinde Mersin Arena için kombine alanların bile belki 3'te 2'si GS-FB-BJK taraftarıdır. Ama aynı zamanda MİY'nu da destekliyorlar. O nedenle kırıp dökmeden sabırla 3 büyüklerin taraftarlarını kazanmak için çaba göstermeliyiz. Nihayetinde pek çoğumuzun 3 büyüklerle, kökleri çoçukluğumuza kadar inen bir gönül bağı var. Ancak, hazır 3 büyükler futbolunu geliştirmek yerine birbiri ile didişerek illallah ettirirken araya yavaştan mesafe koyabiliriz. Aslında esas sıkıntı 3 büyük takımın taraftarı olmak değil onlara verdiğiniz desteği kendi şehrinizin takımından esirgemekte. Kısa vadede insanları 3 büyükleri desteklemekten vazgeçirmek gibi zor bir görev edinmektense aynı zamanda kendi şehirlerinin takımlarını da desteklemeye ikna etmek daha kolay ve sağlıklı sonuç verecektir. Bu başarıldığı takdirde zaten uzun vadede bu kişiler ve çocukları farkında olmadan önceliği şehir takımlarına verecekler ve dönüşüm yavaş ama sağlıklı şekilde tamamlanacaktır. Şehir takımları güçlendikçe Türk futbolunun ihtiyacı olan rekabet artacak ve gerisi kendiliğinden gelecektir.

Konu aslında çok daha hassas ve kapsamlı. Umarım bu konu üzerinde çok daha fazla konuşulur, yazılır, çizilir.