Yazamadım!

Maç bitti. Uzun süre koltuğumdan kalkamadım, stattan ayrılamadım. Eve geldim. Yazmak için oturdum. Ama yazamadım. Bugüne kadar 2 yılda 105 yazı kaleme aldım. Ama hiç bu kadar zor olmamıştı yazmak.

Evet. Eski yönetime kızabiliriz bir enkaz bıraktıkları için. Transfer yasaklı, borçlu, skandalları ile manşetleri süsleyen bir enkaz...

Evet. Yeni yönetime kızabiliriz enkaz sonrası süreci yönetmekte bekleneni veremedikleri için. Tüm iyi niyetli çabalarına rağmen sorumluluklarını hakkıyla yerine getiremedikleri için.

Evet. Futbolculara kızabiliriz formanın hakkını vermedikleri için. Kendimizi onların yerine koyarak paralarını almaları gerektiğini savunduk her zaman. Keşke onlar da kendini bizim yerimize koyabilseydi. Bu takımdan çok ekmek yedik biraz da vefa zamanı demelerini beklemek belki saflık olurdu. Ama en azından paramızı tahsil etmek için kazanmalıyız aklını sergilemelerini bekledik.

Evet. Sezon başından bu yana gelip geçen teknik adamlara kızabiliriz. Gelmeden beylik laflar edip, geldikten sonra ama ben durumun bu kadar kötü olduğunu bilmiyordum dedikleri için. Zamansız ve agresif açıklamaları için kızabiliriz. Teknik, taktik hataları için kızabiliriz.

Evet. Taraftara kızabiliriz. Ne iyi günde, ne kötü günde maça gelmedikleri için. En kritik maçlarda takımlarını sahada yalnız bıraktıkları için. Taraftarı statlardan uzaklaştıran yönetim hatalarına ve Pasolig ucubesine rağmen kızabiliriz.

Evet. Mersin'den para kazanıp takıma destek olmayan iş insanlarına kızabiliriz. Karadelik gibi para yutan ve şeffaflıktan uzak bir takıma destek olmanın zorluğunu anlasak da takım göz göre göre düşerken yalnız bıraktıkları için kızabiliriz. En azından alternatif çözümler sunmadıkları, sorumluluk almadıkları için kızabiliriz.

Evet. Basına kızabiliriz. 3 büyüklerle yatıp kalkarken Anadolu kulüplerini yok sayan ulusal basına. Ama bunun yanında kendi şehrinin takımına reytingi bol skandalları dışında iki satır yer vermeyen yerel gazetelere de kızabiliriz. Ve tabi uydudaki bunca kanalına rağmen bırakın prime time'ı, 24 saatlik yayın akışında 1 saatlik spor programını çok gören yerel kanallara.

Evet. Düne özel Özgür Yankaya'ya kızabiliriz. Bir şehrin kaderiyle oynadığı için.

Evet. Bana, buna, şuna, ona. Herkese kızabiliriz.

AMA. Kime kızarsak kızalım sonuç değişir mi? Bir mucize olmazsa ligde kalamayacağımız gerçeğini değiştirir mi salt kızmak? HAYIR. Bu saatten sonra değiştirmez belki. Ama eğer kızar ve kızgınlığımız geçtikten sonra tüm paydaşlar başını ellerinin arasına alıp düşünürse en azından gelecek sezonlar için bir şeyler değişebilir. Baş aşağı giden Orduspor gibi olmak istemiyorsak kızmayı ve kavgayı bırakıp en başında yapmamız gerekeni yapmak için çabalamalıyız.

Bir daha düşmemek ve Trabzonspor, Bursaspor, Konyaspor gibi başarılı birer şehir takımı olmak için lafta değil icraatta ortak akla ve harekete ihtiyaç var.