Böyle düşülmez!

Küme düşen bir takım ve o takımı maç sonu alkışlayan taraftarlar. Hıçkırıklara boğulmuş ağlayan takımın genç oyuncusunu tribüne çağırıp teselli eden de yine onlar. TV'de izlediğim bu enstantane ülkemizde yaşanmadı. Bundesliga'yı konu alan bir TV programında rastladım. Bir gün aynısı ülkemizde de yaşanır mı ya da yaşandı mı bilemiyorum. Ama yaşanmalı diye düşünüyorum.

Hiç ligden düşen bir takım alkışlanır mı diye düşünenleriniz olabilir. Neden olmasın? Antrenman ve altyapı tesisleri olmayan, yönetilemeyen, taraftarı stadın yarısını bile doldurmayan ve en önemlisi maaşlarını aylardır alamayan bir takım sahada terinin son damlasına kadar mücadele verip, elinden geleni yapıyor ama yine de yetmeyip küme düşüyorsa bu takım alkışlanmaz mı? En azından saygı bari duymaz mısınız böyle bir takıma? Bence saygı duyulur hatta alkışlanır da. Çünkü güzel olan aslında yarışmaktır. 5 bin metre koşusunda dereceye giremeyeceğini anlayıp yarışı bırakan değil sonuncu bile olsa yürüyerek hatta sürünerek finişi geçendir saygı duyulması gereken. İşte eğer futbolu seviyorsanız, takımınızı seviyorsanız kaçıncı olduğunuz büyük resimde aslında işin süsüdür. Bu nedenle bir takım eğer sahaya çıkmışsa her şeye ve tüm koşullara rağmen mücadele etmelidir. Formanın, armanın hakkını vermelidir.

Forma ve armanın hakkını vermesi gerekenlerin genelde futbolcular olduğu düşünülür. Halbuki futbolda yönetim, takım ve taraftar iç içedir. Bir tanesinin bile eksikliği uzun vadeli hedeflere ulaşmayı imkansız kılar. Mersin İdmanyurdu'nun şu an içinde bulunduğu durumu yönetimin hatalarından ayrı tutamayız. Aynı şekilde geçen yılki performanslarının yakınından bile geçmeyen, fizik ve mental olarak bitmiş futbolculardan da ayrı tutamayız. Hatta BJK-TS-FB maçları dışında stadın beşte birini ancak dolduran taraftardan da ayrı tutamayız.

Borçlar, ödenmeyen maaşlar, çıkılmayan idmanlar, saha dışı hayatlar, rakibe baştan teslim olmalar, maç seçmeler, boş tribünler, vs. Özetle evet ligden düşülebilir. Ancak, böyle düşülmez. Düşülürse de hoş olmaz.